نگاه گذرا بر فروپاشی “توافق نامه صلحِ”افغانستان

دکتر سید موسی صمیمی

۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹

“هر که با نا جنس سودا میکند، پا میخورد.”

پس از نه ماه تلاش های “دیپلماتیک نو سانی“زلمی خلیل زاد، نماینده ویژه ایالات متحده امریکا برای صلح افغانستان و پس از ۹ دور مذاکرات، مسوده توافق نامه ای تحت عنوان“قرارداد صلح میان امارت اسلامی افغانستان و ایالات متحده امریکا“بتاریخ نهم اگست نهایی گردید.قرار بود که مایک پومپیو، وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا و ملا عبدالغنی برادر، معاون “امارت اسلامی افغانستان“در امور سیاسی در حضور نمایندگان ویژه ای چین (دینگ شی جون)، روسیه (ضمیر کابلوف) و قطر (مطلق ماجد القحطانی)در دوحه، پایتخت قطر با امضای خویش در پای این سند صحه بگذارند. [۱]

ولی بتاریخ هشتم سپتامبر دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده امریکا توافق نامه را با “امارت اسلامی“منتفی خوانده و دو روز قبل از آن برنامه ای دیدار جداگانه با رهبران گروه تصلبی طالب و اشرف غنی، رییس جمهور افغانستان را در “کمپ دوید” نیز لغو کرده بود.به این ترتیب ترامپ آرزوها، توهّمات و تردید های بخش های مختلف ذی علاقه را درهم کوبیده، بخشی را غافلگیر کرده و بخشی را به بهت و حیرت فرو برد.

حال که یک هفته از این “سونامی سیاسی“میگذرد، بخشی از انگیزه ها و پیامدهای این توفان ساحلی با یک نگاه گذرا ارزیابی میگردند.

ادامه