by نصیر مهرین
یکسال پیش، تیر جهل وخشونتِ برخاسته از آن، بر سینۀ داکترتتسوناکومورای جاپانی یا انسانی نشست که به نیازهای مردم می اندیشید و درسطح آبادانی به آنها مدد میرسانید. یادش گرامی و نفرت ابدی بر انسانکشی و بر شانه ها وچهره های دوستان آنها. کشتن ناکومورا و همکاران او نیز درسی بر گوشهای آنانی می آویزد که زشتی و پلشتی های انسان آزارانه در جامعه را نادیده گرفته، به لاف وگزاف و خودستایی های نکوهیده روی آورد همیشه گی دارند. تلخی های قتل او وهزاران بیگناه و خدمتکار داخلی، در اوضاعی دامن می گسترد که تروریست ها وتروریست پرورها، به شمول هواداران پنهانی و دارنده گان نام های مستعار، سر در آخور دالربخش ها و مقام دهنده گان فرو برده و سرگرم رقابت و فربه سازی خود استند. یکسال پس از قتل این مدد رسان و هزاران قتل دیگر، زمینه های بسیاری فراهم شده است که آسیب های ناشی از زخم ژرف بر پیکر مردم و فاصله یافتن یک تعداد دیگر را از رفتارهای انسانی دریابیم و به آیندۀ کشور زخمی و اندوه های مردم بیشتر بیندیشیم.
