پیشینۀ روز نامه ها و مجله های افغانستان

نصیرمهرین

(۱۳۵۲-۱۲۴۶)

یادداشت های سیف الدین مستمند سلجوقی 
نام کتاب  پیشینۀ روزنامه ها و مجله های افغانستان
نویسنده سیف الدین مستمند سلجوقی
ناشر مؤسسۀ فرهنگی و پژوهشی آرتا کوانا
نوبت چاپ اول، تابستان ۱۴۰۰ خورشیدی
هرات artakavana@gmail.com Emmail:  

ضمن ابرازسپاس و قدردانی از لطف دوست عزیز جناب سعدالدین سلجوقی که کتاب را برایم فرستاد، یادآور میشوم که دو مزیت سزاوار توجه جدی و گسترده را از خوبی های کتاب و کارنشر یادداشت ها فراز می آورم.

نخست، زنده یاد سیف الدین سلجوقی با داشتن صلاحیتی که یک عمرمشغولیت مطبوعاتی به ایشان داده بود، عصاره وفشردۀ معلومات در بارۀ روزنامه ها و مجله ها را طی زمان معین، یادداشت و با انگیزۀ سپردن به نسل جوان تهیه کرده است. تشخیص نیاز نسل جوان در اوضاعی که گسست های پیهم با پیشینه ها تبارز می یابد، جای ارج نهادن دارد. درک چنین نیازی بود که وی در پایان مقدمۀ یادداشت نوشته است:” …تا باشد با روشنی بخشیدن به گوشه های غبار گرفتۀ تاریخ مطبوعات، راه تحقیق و پژوهش برای نسل جوان و آگاه بازشده باشد.”

بدون تردید، نام بردن ازروزنامه ها، جراید و مجله ها، معرفی فشردۀ آنها، نسل هوادار تحقیق وپژوهش را کمک میرساند که در پرتو آن به ورق گردانی بیشتر در اصل آنها بپردازد، فراز و فرود، ویژه گیها، اوصاف قلمی وکارکردهای مطبوعاتی، سطح ادبی، سیاسی و… را دریابند. چنین مزایا در یادداشت ها را زمانی متوجه شدم که فرزند فرهنگ گسترایشان، جناب سعدالدین سلجوقی، نخست به انتشار قسمت های پیهم یادداشت ها پرداخت.

مزیت دوم، جنبۀ آموزشی از انتشار کتاب و نقش رهنمودی دارد. انتشار کتاب پیشینۀ روز نامه ها و… به فرزندان هموطنانی صمیمانه گوشزد میکند که یادداشت های قلمی بزرگان خانواده را که هنوز در جایی نهاده شده اند، طرف لطف قرار بدهند. تا جایی که طی چند دهۀ پسین واقف شده ام، تعداد کسانی که در زمینه های شعر، ادب، فلسفه، تاریخ و . . . فراورده های قلمی داشتند، اما مرگ طبیعی و یا مرگی که از چند دهه پیش به اینسو، از طرف مرگ آوران، به سراغ آن عزیزان فرستاده شد، نویسنده گان موفق نشدند، کار های مقدماتی را به سامان برسانند. بنابرآن، ضمن شاد باش از محترم سعدالدین سلجوقی و ابراز این آرزو که هموطنان ما این کتاب را بخوانند و در صورت امکان ترجمه های آن را به زبان های دیگر درنظر بگیرند، یادآور میشوم که یادداشت های انتشار نیافتۀ عزیزان خانواده را از یاد نبرند.

با ارات و امتنان

ن.مهرین