by لطیف ناظمی در سال ۱۳۲۵ خورشیدی در شهر هرات زاده شد. آموزش‌های نخستین را در مدارس خانگی دید.از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۴ لیسه سلطان هرات را خواند. در سال ۱۳۴۸ از رشته دری دانشگاه کابل لیسانس گرفت و در همان بخش استاد شد. از سال ۱۳۶۱ تا پایان سال ۱۳۶۳ به تدریس زبان و ادبیات در دانشگاه همبولت آلمان غربی پرداخت و همان‌جا آموزش دید. شاعری را از کودکی آغاز کرد و دفتر شعرش به نام میلاد سبز در سال ۱۳۵۴ جایزه شعر را ربود. او مقالات فراوانی در زمینه ادبشناسی و نقد ادبی نوشته‌است. وی اکنون ساکن فرانکفورت است و با دویچه‌وله آلمان همکاری دارد. وی عضو هیات امنای بنیاد فردوسی است.
پرسش
_____
شـــبی پرســـیدمش با بـــی قـــراری
که غیر از من کسی را دوست داری؟
دو چشمش از خجـــالت بر‌هــم افتاد
میـــان گــــــریۀ خـــــود گـــفت: آری!
***
پرنده می‌رود و آشیانه می‌ماند
_________________
تو می‌روی و غمت عاشقانه می‌ماند
کنارم این دل پر از بهانه می‌ماند
دو برگ یاد غمین از بلوط چشمانت
به باغ خاطره هایم نشانه می‌ماند
تن صدای تو در هر سرود می‌پیچد
بلوغ نام تو در هر ترانه می‌ماند
مرا به نام صدا کن به فصل هجرت خویش
همین صداست که در این زمانه می‌ماند
خدای من که چه درد آور است قصۀ عشق
پرنده می‌رود و آشیانه می‌ماند
