شورای عالی صلح، پُرهزینه اما ناکارآمد!

میلاد فَروَش

شورای عالی صلح با تعیین رهبری جدید برای تعدادِ بسیاری از مردم افغانستان خبر خوش آیندی بود. برخی از سیاسیون و چهرههای شناخته شده سیاسی از مدیریت جدید در روزهای نخست رهبری جدید استقبال کردند و حضور شخصیتهای تازه را در شورای عالی صلح به فال نیک گرفتند. فعالیتِ شورای عالی صلح بعد از شهادت استاد ربانی به رکود و ایستایی فرو رفت و بعد از آن هیچ تحرکِ قابل ملاحظهیی نداشت. مردم بعد از انتصابِ پیر سید احمد گیلانی به‌وسیلۀ رییس جمهور غنی در رأس این اداره، امیدوار بودند که در گفتگوهای صلح با طالبان چشماندازِ جدید و امیدبخشی به میان آید و راه رسیدن به صلح در کشور هموار شود. اما خیلی زود امید و آرزوی مردم افغانستان از آمدن صلح در کشور به یأسِ تلخی بدل گشت. رهبری جدید شورای عالی صلح در مذاکره با طالبان چندان درخششی نداشت. بعد از آغازِ کار رهبری جدید در شورای عالی صلح، ایستایی و رکود در این اداره به حدی بود که کشورهای تمویل کنندۀ این نهاد نیز چگونگی صلاحیت شورای عالی صلح را در مذاکره با گروههای شورشی مورد تردید قرار دادند، و کمکهای مالی خود را به این نهاد قطع کردند. شورای عالی صلح که فلسفۀ وجودیاش هموار کننده و بسترسازِ راه رسیدن به صلح میان دولت افغانستان و مخالفان مسلح است، این شب و روزها تبِ انتقادهای بیش‌تر علیه خود را داغتر کرده و به تعداد مخالفینش افزوده است. بعد از آنکه گزارشهایی در خصوص افزایش نیروهای محافظِ رییس شورای عالی صلح به رسانهها درز کرد، شمار زیادی از چهره‌های سیاسی و مردم به این کار رییس شورای عالی صلح خرده گرفتند و اعضای این شورا را به زراندوزی و جمعآوری امکانات زیادِ مالی متهم کردند که هیچ کار مفیدی برای آوردن صلح در کشور انجام نداده است. بعد از آن بلافاصله طلوع نیوز به اسنادی دست یافت که در آن از امتیازهای بلند رییس و اعضای شورای عالی صلح خبر میداد. پخش این گزارش به تب انتقادها علیه این شورا افزود. در این گزارش آمده است: اعضای شورای عالی صلح، هر ماه بیشاز ۵۳۰ هزار دالر امریکایی معاش میگیرند. که بُلندترین تنخواه در شورای عالی صلح، به ۱۸ هزار دالر میرسد.

معاش ماهانۀ اعضای بُلندپایۀ این شورا که ۱۶ تن هستند به ۶۶ هزار و ۳۶۴ دالر در ماه میرسد که بلندترین معاش ۱۸ هزار دالر و پایینترین آن بیش از ۱۷۰۰ دالر است.

معاش ماهانۀ ۹۲ کارمند دبیرخانۀ شورای عالی صلح ۹۲ هزار و ۸۳۰ دالر میشود که بلندترین آن ۷۰۰۰ دالر و پایینترین آن ۲۰۰ دالر است.

کارمندان اداری، امنیتی و ترانسپورت این شورا، که ۷۶ نفر هستند ۲۴ هزار و ۶۹۱ دالر معاش میگیرند که بلندترین آن بیش از ۱۰۰۰ دالر و پایینترین آن بیش از ۲۰۰ دالر است.

معاش ماهانۀ ۱۶۵ کارمند شورای عالی صلح، در بیشاز ۳۰ ولایت کشور هم ماهانه به ۳۴۶ هزار و ۷۵۰ دالر میرسد که بلندترین آن ۱۴۵۰ دالر و پایینترین آن ۲۲۰ دالر است. با اینهم، شورای عالی صلح برای رسیده‌گی به نیازهای این شورا از نبود بودجۀ کافی سخن میگوید. عطاءالرحمان سلیم، معاون شورای عالی صلح، میگوید: «فعلن امکانات بسیار محدودی در اختیار شورای عالی صلح قرار دارد، به همین دلیل تشکیلاتِ شورای عالی صلح در ولایات افغانستان فعلن رسمن در حالت تعلیق است که مسبب این تعلیقِ فعالیتِ دفاتر ولایتی شورای عالی صلح، همین مشکلات بودجهیی استدر این گزارش از افزایش اختلافها میان سران شورای عالی صلح هم پرده برداشته شدهاست؛ چنانکه شماری از آنان مدتهاست که در نشستهای رسمی این شورا شرکت نمیکنند. بودجۀ سالانۀ شورای عالی صلح ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دالر گفته شدهاست؛ اما اعضای این شورا از مصرف بیشاز ۱۹۰ میلیون دالر، روی برنامههای چندسالۀ شان سخن میگویند. فرهادالله فرهاد، معاون ریاست دبیرخانۀ شورای عالی صلح، میگوید: «در حدود ۱۹۰ میلیون دالر مصرف شدهاست و حداقل هشتاد درصد همین بودجه از طریق ارگانهای انکشافی (روی برخی از پروژههای انکشافی) به مصرف رسیده استاز طرفی اعضای شورای عالی صلح درگیرِ اختلافهای میان گروهیاند که باعث شده است کارهای این شورا با سکته‌گیهای فراوانی هم‌راه شود تا جاییکه شماری از اعضای کلیدی آن حتا در نشستهای رسمی شورای عالی صلح حضور نمییابند که خلأِ حضور اعضای شورای عالی صلح در روند گفتگوهای این اداره با مخالفانِ مسلح سایه افکنده است. اسدالله عمرخیل والی کندز و عضو پیشین شورای عالی صلح میگوید: «طبیعیاست که جامعۀ جهانی هم آن هم‌کاری را، که پیش‌تر با شورای عالی صلح داشت، اکنون نمیکند. چون حالا پیر صاحب (سید احمد گیلانی، رییس شورای عالی صلح) از زمانی که در رأس شورای عالی صلح قرار گرفتهاست، در حقیقت من فکر میکنم که وی هنوز کارهای عملی را بسیار کم آغاز کردهاستپیش از پخش این گزارش نیز اطلاعاتی از شورای عالی صلح به رسانهها درز کرد که نشان میداد پیر سید احمد گیلانی، پس از گماشته شدن به ریاست شورای عالی صلح، شصت کارمند تازۀ امنیتی بر نگهبانان خانهاش افزوده است که معاش سالانۀ این کارمندان به بیش از هژده میلیون افغانی میرسد. در ماه میزان ۱۳۸۹ بود که شورای عالی صلح، با ۶۸ عضو به شمول ۸ زن، ایجاد شد؛ شورایی که میگوید پیوستن بیش از ۱۱ هزار مخالف مسلح دولت و بر زمینماندن بیشاز ۶ هزار جنگافزار را، از سوی مخالفان، در کارنامه دارد.

شورایعالی صلح۱

پخشِ این گزارش موج عظیمی از مخالفتها و انتقادها را به سمت شورای عالی صلح سرازیر کرد. مردم که از جنگ و کشتار چندین دهۀ پیهم در کشور به ستوه آمدهاند و برای رسیدن به آرامش همهروزه قربانی میدهند، در مورد شورای عالی صلح دیگر نظرِ خوبی ندارند، و شورای عالی صلح را در آوردن صلح در کشور ناکام میخوانند. شماری از دانش‌جویان دانش‌گاهِ کابل در گفتوشنودی با هفتهنامۀ «پرونده» در مورد فعالیت و معاشهای بلندِ اعضای شورای صلح میگویند: «شورای عالی صلح جز یک نهاد نمایشی و پر هزینه چیز دیگری نیست. این شورا در قیاس با هزینههای زیادی که به مصرف رسانده است، هیچ دست‌آوردی در جهت ایجاد صلح در کشور نداشته است. صرفن در برخی مواقع یک تعداد از اعضای طالبان به این روند پیوستند که بعد از گرفتن امتیازهای مالی و حضور چندین ماهه در هوتلهای گرانقیمت شهر کابل، مثل کابل سرینا، و گذاشتن هزینههای زیاد روی دست دولت افغانستان، دوباره به صفِ دوستانِ سابقشان یعنی طالبان پیوستند و به ریشِ حکومت افغانستان و ادارۀ شورای عالی صلح، خندیدند. این تمام کارکردِ عملی شورای عالی صلح از بدو ایجادش است. البته تمام کار شورای عالی صلح این نیست؛ این شورا اگر در آوردنِ صلح در کشور ناکام بوده است، در پُر کردن جیبهای اعضایش ظاهرن خیلی موفق بودهنماینده‌گان مجلس نیز در پیوند به فعالیتِ شورای عالی صلح دیدگاه مثبتی ندارند، و شورای عالی صلح را یک ادارۀ ناکارا میخوانند که به جز مصارف هنگفتِ میلیونی هیچ دست‌آوری در زمینۀ آوردن صلح در کشور نداشته است. این اداره در طولِ شش سال فعالیت خود میلیونها دالر پول به مصرف رساند، اما هنوز که هنوز است صلح در کشور و برای مردم ما، یک رویایِ دستنیافتنی است. و همه روزه مردم و سربازانِ دلیر و شجاع ما در برابر توطیههای مخالفان مسلح کشته میشوند.

بحث صلح، آرامش و زنده‌گیِ به دور از جنگ در افغانستان در ده سال اخیر محورِ اصلی گفتگوی حکومت افغانستان و شرکای جهانیاش بوده است. این جنگ قربانیهای بیشماری از مردم افغانستان گرفته و روزی نیست که در جایی از این کشور خانوادهیی به سوگِ مرگ عزیزش ننشیند. تا به حال صدها میلیون دالر از زمان آغاز به کارِ شورای عالی صلح در کشور به مصرف رسیده؛ نشستهای بسیاری با محورِ آوردنِ صلح در افغانستان در کابل و دیگر کشورهای جهان برگزار شده است؛ دفتر نماینده‌گی سیاسی برای طالبان به میان آمده؛ اما گویا این همه هیاهو برای آوردن صلح بیفایده بوده است. این ناکامی شورای عالی صلح را مردمانی میدانند که همهروزه در افغانستان قربانی جنگ میشوند.

You may also like...